 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Восень точыцца тугой.
Дзе-ж вясна былая?
Мне сьляза густой імглой
Вочы засьцілае.
Я скрозь вэлюм вадзяны
Бачу твар вясёлы.
Гэта ты – як здань вясны...
Пахнуць мацыёлы.
На блакітны мокры змрок
Падае праменьне.
У цябе, як назнарок,
Белае адзеньне
Засьвяцілася здалёк.
Я кажу Марыльцы:
– Ты ляціш, як матылёк.
Парасонік – крыльцы.
Гэта толькі здань вясны,
Вечар мацыёлаў,
Пах садовы і лясны,
Сны далёкіх сёлаў.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
